ژیلبرتو میلز نویسنده، شاعر و تحلیل‌گر فرهنگی اهل آمریکای لاتین است که در آثارش به گونه‌ای ماهرانه، سنت‌های ادبی بومی را با دغدغه‌های معاصر جهانی پیوند می‌زند. او بیشتر با اشعار و مقالات خود درباره هویت، تبعید، مهاجرت و بحران‌های اجتماعی شناخته می‌شود. میلز توانسته است صدایی تازه برای ادبیات آمریکای لاتین ارائه دهد، صدایی که نه‌تنها ریشه‌دار در فرهنگ و تاریخ است، بلکه آگاه از جریان‌های فکری مدرن و مسائل جهان‌شمول انسان امروزی نیز هست. او یکی از مدافعان برجسته حفظ زبان‌ها و فرهنگ‌های اقلیت در برابر یک‌دست‌سازی فرهنگی ناشی از جهانی‌شدن است.
در نوشته‌های میلز، ردپای تجربه‌های زیسته مردمی که در حاشیه مانده‌اند – از کشاورزان بومی گرفته تا مهاجران شهری – به‌روشنی دیده می‌شود. او از زبان به عنوان ابزاری برای مقاومت استفاده می‌کند و آثارش اغلب دارای لایه‌هایی از استعاره‌های فرهنگی، کنایه‌های تاریخی و سمبل‌های اجتماعی هستند. چه در شعر و چه در نثر، ژیلبرتو میلز همواره به دنبال آشکار کردن نابرابری‌های ساختاری و نشان دادن چهره‌های پنهان قدرت است. سبک نگارش او بین سادگی شاعرانه و پیچیدگی فکری در نوسان است و به همین دلیل، مخاطب طیف گسترده‌ای را جذب می‌کند.
ژیلبرتو میلز همچنین در حوزه روزنامه‌نگاری و تحلیل رسانه نیز فعالیت دارد و مقالات او درباره بحران‌های سیاسی آمریکای لاتین، تبعیض نژادی و مسائلی مانند خشونت دولتی، در رسانه‌های مختلف منتشر شده‌اند. او به عنوان یک فعال فرهنگی، در جشنواره‌های ادبی و برنامه‌های بین‌المللی نویسندگی حضور یافته و تلاش کرده تا ادبیات را به عنوان ابزاری برای دیالوگ میان ملت‌ها و مبارزه با فراموشی تاریخی به کار گیرد. میلز نویسنده‌ای است که کلماتش نه‌فقط زیبا بلکه بیدارکننده‌اند؛ او با آثار خود، نوعی مقاومت فرهنگی را رقم زده که در دل زیبایی‌شناسی ادبی تنیده شده است.
